Afgelopen week toog ik na familiebezoek naar de Vreugderijkerwaard. Eenmaal aangekomen beloofde het een mooie zonsondergang te worden. De lucht kleurde rood en het was windstil. Alle ingrediënten voor een mooie avond. Nu nog zoeken naar mooie composities. De vreugde was van korte duur: de batterij van de camera bleek leeg en in de andere tas, die thuis lag, zaten de reservebatterijen. Met de IPhone heb ik nog mooie plaatjes gemaakt en laten we het maar zien als een goede voorbereiding.
De week erna gelijk maar in de herkansing! Gewapend met drie volle batterijen(dit overkomt mij nooit meer!) wederom richting Zwolle. Het was nagenoeg windstil en zonnig. Een klein beetje sluierbewolking bracht mooie lijnen in de foto’s. Bovendien spiegelden deze mooi in het water waardoor het mooi experimenteren was met verschillende composities.
Tegen de tijd dat de zon onderging, richting de IJssel gelopen. Ik hoorde water kletteren en dat dat een koppel eenden ruzie had. Het bleken de peddels van een eenzamer kanoër, die zich aan de rand van de IJssel met de stroom liet meevoeren. Het was een dankbaar silhouet tegen de ondergaande zon.
Nadat de zon echt onder was en het blauwe uurtje al bijna voorbij was, uiteindelijk maar richting auto gelopen. Maar een oude fotografenwijsheid luidt dat je de mooiste foto’s maakt wanneer je denkt aan opbreken. Zo ook deze avond. Eenmaal op de brug kreeg ik nog een prachtig zicht op Zalk, tegen de rode avondlucht. Het kon niet op.
